De ene vindt hem prachtig, de ander vindt het maar een monster, de grote groene sabelsprinkhaan. Met een lijf van 3 centimeter en met de vleugels er bij een lengte van 6 centimeter, is deze groen rakker met recht een grote jongen te noemen! Augustus en september is de tijd dat de dieren volgroeid zijn, en de tijd waarin je de luide zang van de mannetjes al op meer dan 100 meter afstand in de avonden kan horen. Het geluid van de nazomer!

Nuttig beestje

Sprinkhanen krijgen al snel de associatie als plaagdier, waardoor ze vaak in een negatief daglicht staan. Zonde, want de grote groene sabelsprinkhaan is namelijk best nuttig! Deze alleseter doet zich namelijk graag tegoed aan ander insecten, welke een plaag voor tuin en huis kunnen vormen. Met hun stekelige voorpoten grijpen ze hun prooi, waarna hun grote en sterke kaken deze vermalen. Let op, je moet ze niet vast willen houden! Met deze kaken kunnen ze namelijk ook prima door de huid van mensen komen. Uiteraard doen ze dit alleen maar wanneer je ze opsluit. Ze kunnen een hoop eten, maar een heel mens is toch echt iets te veel van het goede.

Dicht bij huis

Je kunt deze sabelsprinkhanen overal tegen komen. De soort is gek op ruigtes met veel kruiden en enkele bosjes, precies wat we in het Bentwoud hebben! Toch komen ze ook veel dichter bij huis voor, denk bijvoorbeeld aan wegbermen.s Ondanks hun forse formaat vallen ze eigenlijk helemaal niet zo op. Doordat ze bijna volledig groen gekleurd zijn, vallen ze al snel weg tussen de begroeiing. Wanneer je in de buurt komt, laten ze zich van de plant vallen, en verstoppen ze zich vaak op de grond. Soms, wanneer je er bijna op staat, kan het zijn dat deze soort met zijn krachtige poten een grote sprong maakt, zijn vleugels spreidt en zo vervolgens wel tientallen meters wegzweeft. Een opvallende ontmoeting, die veel waarnemers vaak een beetje verward achterlaat. Wanneer je zo’n groot insect weg ziet vliegen, is een sprinkhaan vaak niet het eerste waar je aan denkt.

Passievol liefdesleven

Nu de dieren volgroeid zijn, is het tijd voor voortplanting. Meestal in de periode tussen 15:00 – 03:00 uur starten de mannen vanaf hun vaste zangpost een uitgebreide serenade aan de dames. Dit ‘zingen’ ze door hun voorvleugels tegen elkaar te schuren. Dit geeft een snel, luid en hoog sjirpend geluid af, dat op ruim 100 meter afstand al te horen is. Sterker nog, zelfs vanuit een rijdende trein is het geluid te horen! De vrouwtjes raken hier van onder de indruk, en wandelen op uitslovende mannen af. Na een passievolle paring van soms wel 45 minuten zoekt het vrouwtje een mooi stuk schors of een goede plek op de grond uit, om hier haar eieren te leggen. Dit leggen ze met haar zogenoemde ‘sabel’, wat eigenlijk gewoon een hele lange legboor is. Deze kan namelijk net zo lang zijn als haar lijf zelf. In tegenstelling van wat mensen vaak denken, kunnen deze sprinkhanen dus helemaal niet met deze ‘sabel’ steken. De mannen komen na de lange paren even bij, en beginnen na 3 kwartier hun volgende serenade om een nieuw vrouwtje het hof te maken.

Van nimf naar sprinkhaan

Na als eitje de winter te hebben doorgebracht, komen in het voorjaar de nimfen van de sabelsprinkhaan ter wereld. Een nimf is eigenlijk niets meer dan een heel jong stadium van insecten met een exoskelet, wat een uitwendig skelet is. Dit skelet blijven ze door te vervellen verwisselen tot ze volwassen en geslachtsrijp zijn. Zo zal ook in de volgende zomer het geratel van de nieuwe generatie grote groene sabelsprinkhanen weer in de nachtelijke uren te horen zijn.

Foto: Twan Teunissen