Het is juli, dat betekend dat de eerste rupsen van de sint-jacobsvlinder, in de volksmond vooral bekend als de zebrarups, weer uit het ei is gekropen. Overal in het gebied kun je de rupsen nu vinden op de gele bloemen van het jakobskruiskruid. 

Giftig

De plant jakobskruidkruid zal bij velen wel bekend zijn. De plant brengt vaak de nodige zorgen bij veehouders. Deze soort beschikt namelijk over gifstoffen, die soms zelf een dodelijk effect op vee kunnen hebben. Gelukkig herkennen de dieren het als ze buiten staan, en eten ze er gewoon keurig omheen. De rupsen van de sint-jacobsvlinder kunnen wel prima tegen het gif van deze plant. Sterker nog, ze slaan het zelfs op in hun lijf! Door een knal heldere oranje met zwart zebrapatroon is de boodschap van de rups dan ook kraakhelder: "kijk maar uit, ik ben giftig!". Hongerige rupseneters als de koolmees of de koekoek begrijpen de boodschap, en laten deze rupsen dan ook snel met rust. Dit is dan ook de reden dat de rupsen vaak ook gewoon open en bloot op de waardplant zitten, ze hebben namelijk niets te vrezen!

Sint-jacobsvlinder

In september kruipen de inmiddels propvolle rupsen de grond in. De wintermaanden brengt de soort de tijd door als pop. Begin april kruipen uit deze poppen schitterende zwart met rood gekleurde nachtvlinders omhoog. Het bijzondere aan deze vlinders is dat ze nog steeds het gif meedragen dat de rupsen binnen hebben gekregen door het eten van het jakobskruidkruid. Hierdoor is deze soort dus zijn hele leven lang beschermd tegen roofdieren! Door zijn rood met zwarte waarschuwingskleuren weten vlindereters als libellen, zangvogels en boomvalken dat ze ook beter van de vlinders af kunnen blijven. 

Zelf opzoek 

Wanneer je in het Bentwoud fietst of loopt, stop dan even als je jakobskruiskruid tegen komt. Grote kans dat wanneer je van dichtbij gaat kijken, je de zebrarupsen op de plant aantreft. Ook maak je nog steeds kans op de vlinders. Deze vliegen nog door tot half augustus, en zie je vooral tijdens het struinen door de granslanden. Met zijn knalrode binnenvleugel is de soort bijna onmiskenbaar als je hem tegen komt.

Foto's: Twan Teunissen